بررسی تطبیقی واحدهای زبانی «وصف فعل و صفت» در عربی با «قید» در فارسی و انگلیسی

این پژوهش در پی آن است که ساختار واحدهای زبانی توصیف‌کننده‌ی فعل و صفت در زبان عربی را با آنچه در زبان‌های فارسی و انگلیسی «قید» نامیده می‌شود، تطبیق دهد. بررسی تطبیقی این ساختارها برای پاسخ به این پرسش است که آیا اصولاً می‌توانیم نقشی را که عموماً قید نامیده می‌شود در زبان عربی نیز بازیابیم و اینکه آیا می‌توان بر اساس شباهت ساختارهای قیدی، میان عربی از یک طرف و فارسی و انگلیسی از طرف دیگر تعادلی ایجاد کرد که به شناسایی بهتر نقش قید در زبان عربی منجر شود. بدین منظور باید از شیوه‌ی دستور سنتی، که عموماً مبتنی بر اِعراب پایانی کلمات است و واحد دستوری را «کلمه» می‌داند، صرف‌نظر کنیم و مبنای تحلیل خود را سازه‌هایی قراردهیم که در آن نقش ظاهر می‌شوند. در این تحلیل، ما از دستاوردهای دستور زایشی-گشتاری بهره گرفته‌ایم و از استدلال‌های نحوی از قبیل همپایگی، جانشینی و جابه‌جایی استفاده کرده‌ایم. به این صورت که ابتدا یک نوع ساختاری قید را با مثال‌هایی از انگلیسی و فارسی معرفی می‌کنیم سپس برمی‌رسیم که این ساختار چگونه در عربی ظهور می‌یابد. در فارسی و انگلیسی علاوه بر واژگان قیدی، سازه‌هایی از قبیل «گروه حرف‌اضافه‌ای»، «گروه اسمی»، «گروه صفتی» و «جمله‌واره‌ی قیدی» می‌توانند در نقش نحوی قید ظاهر شوند. در پایان، از این پژوهش برآمد که همین سازه‌ها در عربی نیز یافت می‌شوند لکن عموماً با نام‌های دیگر معرفی شده‌اند. به‌علاوه، یک ساختار ویژه‌ی قیدی معرفی شد که در زبان‌های انگلیسی و فارسی نمونه‌ای ندارد. ما این ساختار را با نام »گروه قیدی» معرفی کردیم.